နားမလည္နိုင္ပါ

ကပိုင္ ရြာ ဒိတ္ဒိတ္က်ဲ သူေဌး ႏွစ္ေယာက္တြင္သား ၊ သမီးတေယာက္စီရွိျကသည္။ေခ်ာျကလွသည္။အရြယ္ေရာက္ေသာ္သူတို႔ကို ေပးစားလိုက္ျက၏။ ေရႊေပၚျမတင္ ။ နတ္ေရးတဲ႔ဖူးစာ။ေကာင္ မ ေလးက နာမည္ မဆန္း။ယခု သားသမီးေယာက္ ေမြးျပီးျပီ။ တသားေမြးတ ေသြးလွ ဆိုတဲ႔ စကား မဆန္းက သက္ေသျပသည္။ေမြးေလလွေလ ဆိုေသာ္ မလြန္။မေမြးခင္ က က်စ္က်စ္လစ္လစ္ လွ၏။ သားသံုးေယာက္ အ ေမျဖစ္ေတာ့ ဖြံ႕ဖြံ႕ထြားထြားလွၿပန္ေခ်သည္။

သို ့ေသာ္ မဆန္းကို တရြာလံုး တနယ္လံုးမွ က်ားေတြ မျပစ္မွားျကပါ။သူတို ့လင္ မယားရဲ႕ ေစတနာ ကုသိုလ္ ကူညီမႈအလွဴေတြက တနယ္လံုး အႏွံ႕။ ေလးစားျက၏။ထို ့ေျကာင့္ လက္ေရွာင္ျကပါ၏။သို ့ေသာ္ယခု ျကားရ ေသာ ဇာတ္လမ္းက မယံုနိဳင္ စရာ။ဆန္းလွ ပါသည္။ဤသို ့တည္း။ရြာအစြန္မွာေန ေသာ ကြ်ဲႀကီး ဆုိသူရွိသည္။နာမည္ ရင္းမဟုတ္။

လူေကာင္ျကီးျပီး အားသန္ေသာေျကာင့္ ေခၚတာျပစ္သည္။ဆင္းရဲသည္။ႀကံဳရာက်ဖမ္း အလုပ္သမားျဖစ္ၿပီးမယားႏွင့္ က ေလး ၂ ေယာက္ ရွိသည္။လင္ မယားႏွစ္ေယာက္လံုး ရုပ္က နာေတာ္မူပါသည္။ကြ်ဲႀကီး က ပို၍နာသည္။ အသားကမဲ သြားကက်ဲ ၊ႏႈတ္ခမ္းက တြဲ။ ဘဝကလည္းနိမ့္ေတာ့ လူတိုင္းကိုသူက ေအာက္က်ိဳ႕ပ်ဴငွာစြာ ဆက္ဆံ၏။သို ့ေသာ္ မူးလာရင္ မိန္းမကို နည္းနည္းရန္လုပ္တတ္၏။ရြာထဲမွာ ယခုေျပာေနျကတာက ေရႊရုပ္ေလးလိုလွေသာ မဆန္းက ထို ငနာကြ်ဲႀကီးႏွင့္ တိတ္္တိတ္ပုန္း ျဖစ္ေနျကသည္ဟူ၏။

ထိုကိစၥ ကို ျကာကူလီ သတင္းေထာက္ ငသိန္းျကားေတာ့ ကြ်ဲႀကီးကို သြားဗ်ဴးသည္။ကြ်ဲႀကီးက အတတ ငသိန္းက ဂ်လည္။ အရက္ေလးဝယ္တိုက္၊ မူးလာေတာ့ ေခ်ာက္ လိုက္ အစ္လိုက္ လုပ္ေသာအခါ ကြ်ဲႀကီးက ဇာတ္စံု ခင္းျပပါေတာ့တယ္။မိုးသည္းသည္းရြာေသာ တ ေန႔။ကြ်ဲႀကီးက မဆန္းအိမ္မွာ ထင္းေပါက္ေန၏။ ရွားသား အမ်က္ပါ၍ အားရွိအားကုန္ေပါက္ ရသည္။ပုဆိန္ကို ကိုင္ေျမွာက္ ၊ အားႏွင့္ ႏႊဲ၍ ေပါက္တာေတာင္ပဲ႔ထြက္သြားေတာ့ထင္းစကတထြာေလာက္။

ကြ်ဲႀကီးပုဆိုးကို တိုတိုျပင္ ဝတ္၊ အက်ၤ ီလက္ေမာင္းပင့္ လိပ္တင္ ေခြ်းကမိုးေရ အျပိဳင္ က်ေအာင္ တြယ္ရ ပါသည္။ထိုသို ့ကြ်ဲႀကီးတ ေယာက္ အားႏွင့္မာန္ႏွင့္ လုပ္ေနတာကို တိုက္ထဲ က ေရႊရုပ္ေလးက ေငး၍ျကည့္ေနပါ၏။ မ်က္ေတာင္ ပင္ မခတ္။အ ေျမာင္းထ ေန ေသာ လက္ေမာင္းသားေတြ၊မာက်စ္ ေတာင့္တင္းေသာ ရင္ အုပ္ ။တုတ္ခိုင္ေသာေပါင္ တံ ထြားျကီးေတြ ။မဆန္း အ ေသးစိတ္ ျကည့္ ။ မဝ ေသာအျကည့္နဲ႔ၾကည့္ ရင္ေတြ တဒိန္းဒိန္း ခုန္ေနပါ၏။ပီေက ေလး ျမံဳ႕ရင္း ေတြးေနသည္။

ေယာက်္ာက မိုးကုတ္ သြားသည္။ က ေလး ေတြက ေက်ာင္းမွာ။ အိမ္မွာ မဆန္းတ ေယာက္ထဲ။မိုးက သည္း သည္း လာ၍ တရြာလံုး အိမ္ထဲမွာေအာင္းေနျကမည္။မဆန္း စိတ္ ေတြ အရမ္း လႈပ္ ရွားလာ၏။သည္အခိုက္႕႕႕႕အား!ကြ်ဲႀကီးဆီက အသံ။ထင္းစတခုက လြင့္စင္ျပီး သူ ့ေပါင္ လာစိုက္၏။ခ်က္ခ်င္း ေသြး က်လာသည္။ကို ကြ်ဲႀကီး။ ဒီကိုလာခဲ႕။ေဆးထည့္ ရ ေအာင္။ကြ်ဲႀကီးကုလားထိုင္ေပၚထိုင္ရင္း မ်က္ႏွာရႈံ႕တြေနသည္။

မဆန္းက သူ ့ေပါင္ တြင္ စူးဝင္ ေန ေသာေညာင့္ကို ျကင္ နာစြာ ႏႈတ္ေပး၏။လက္တဘက္က ကြ်ဲႀကီးေပါင္ ရင္းကို ဖိကိုင္ျပီးေနာက္တဘက္က ေညာင့္ကို ႏႈတ္သည္။အား အား!နာလြန္းလို ့ကြ်ဲႀကီး ေအာ္ရင္း ေယာင္ ယမ္းကိုင္သည္ က မဆန္းရဲ႕ပုခံုး။ နုနုအိအိေလး။အာ! ဆန္းဆန္း ကန္ေတာ့ေနာ္ ။အားနာလိုက္တာဗ်ာ တဲ႔။ေမာင္ ကြ်ဲႀကီးက ေတာင္းပန္ရွာသည္။မဆန္းက အနာကို အရက္ျပန္ သုတ္၏။အား ။ အားလားလား။ ကြ်ဲႀကီး ေအာ္သည္။ေျခ ေထာက္ က လႈပ္သျဖင့္ မဆန္းက မလႈပ္နိဳင္ေအာင္ သူမ ေပါင္ျကားထဲ ညွပ္လိုက္သည္။

ကြ်ဲႀကီး တိတ္သြား၏။အံ႕ၾသလြန္း၍ မ်က္လံုးျကီးျပဴးေန၏။ရဲရဲလည္းမျကည့္ဝန္ ့။မဆန္း၏ နဴးညံ႕ေထြးအိေသာ ေပါင္ျခံၾကား အ ေတြ႕ေျကာင့္ ကြ်ဲႀကီး ဒုကၡျဖစ္လာ၏။ေညာင့္စူးတာ ေမ့ျပီး သူ ့ဟာက ထ ခ်င္ လာသည္။ကြ်ဲႀကီး လက္တဘက္နဲ႕ ဖိႏွိမ္ထားသည္။မဆန္းက အနာက်က္ေဆးထည့္ဘို ့ျပင္ေတာ့သူမ အ ေႏြးထည္ အက်ၤ ီက ရႈပ္သျဖင့္ ခြ်တ္ခ်လိုက္ ရာ အတြင္းက လည္ဟိုက္ နိဳင္ လြန္ အက်ီပါးေလးသာ က်န္သည္။

ကြ်ဲႀကီးအတြက္ အဲဒါမွ ပိုခက္ေခ်၏။မဆန္းရဲ႕ ျဖဴေဖြး ဝင္းစက္ေသာ နိဳ႕ျကီးေတြ အသီးကလြဲ အကုန္ျမင္ေနရ ၿပီ။ လွ လိုက္တာ။သူ ့တသက္တခါမွ မျမင္ ဖူးပါတကား။ျပီးေတာ့ သူ ့ေျခ ေထာက္ကို မဆန္းက ေပါင္ျကားဆြဲသြင္းထားသျဖင့္ မလႈပ္ဝံ႕။ သို ့ေသာ္ သူ ့ေျခမက မဆန္းရဲ႕ မုန္ ့ေပါင္းနဲ႔ ထိထိမိမိျကီး ထိေနတာကို သူသိေနသည္။ကြ်ဲႀကီး ေခြ်းျပန္ေနသည္။မဆန္းကို သူ စိတ္ နဲ႕႔ ေတာင္ မျပစ္မွားရဲ။ သူေဌးနဲ႕ အမြဲ။ မင္းသမီးနဲ႕ လူျကမ္း။ထို ့ေျကာင့္ သူ ့စိတ္ေတြ အ ေဝးလႊင့္၏။

ဒါေပမဲ႕ ႕႕႕။မဆန္းကသူ ့ေပါင္ ကို လက္လွလွ န ုန ုေလးနဲ႕ပြတ္သပ္ ေဆးထည့္ ေဆးလိမ္းေပးရင္း နယ္ေက်ာ္ ေက်ာ္လာသည္။ေပါင္ ရင္းထိ ေရာက္လာျပီး တခါတခါ သူ ့ဟာကို လာထိသည္။သူက ေနာက္တြန္ ့ေပးေသာ္လည္း မဆန္းကမသိသလို ။ ကြ်ဲႀကီး စိတ္ေတြ တအားထလာ၏။သူ ့ဒူးေခါင္းတဘက္ကိုလည္း မဆန္းက နိဳ႕ႀကီးနဲ႕ပြတ္ေနသလိုပင္။ ေျခမ ဖ်ားေလးမွာလည္း တစတစ မဆန္း ဟာထဲ ဝင္ေနျပန္၏။ျကာရင္ ျပသနာတက္ နိဳင္ သည္။ဆန္းဆန္း က်ဳပ္ျပန္ေတာ့မယ္။ရပါျပီ။ အနာ သက္သာသြားျပီ။ ေက်း ေက်းဇူးဘဲ ေနာ္႕႕။

ကြ်ဲႀကီး ကထိုသို ့ေျပာေတာ့ မဆန္းက ႏႈတ္ခမ္းစူျပီးဒုကၡပါလား ကိုကြ်ဲ ရယ္။ ဒီက ဒိေလာက္ ျပဳစုေနတဲ႕ဟာကို ။ ခမ်ားမို ့ျငင္းခ်င္ တယ္။ေျပာရင္း ကြ်ဲႀကီး ေျခ ေထာက္ကို ခပ္တင္းတင္းထပ္ ဆြဲညွပ္ လိုက္ေတာ့ ေျခမက ပို၍ ျမဳပ္ဝင္ သြားသည္။ေပါင္ ရင္းကိုင္ တဲ႕မဆန္းလက္ေတြကလည္း ပို၍ ပယ္နယ္လာသည္။ ေဆးလိမ္းတာ မဟုတ္ေတာ့။ကြ်ဲႀကီးက အ ေန ေသး၏။ဟို ေလ ျကာရင္ က်ဳပ္ မ ေနနိဳင္ ရင္ ခက္ကုန္လိမ့္မယ္ ဗ်။မဆန္းက မ်က္ႏွာေလး ခ်စ္စဖြယ္ မဲ႔ၿပီးဘာခက္မွာလဲ ကိုလူအ ရယ္။ ဒီက အဓိကဘဲဟာကို ။

ကြ်ဲႀကီး ေတြ ေဝ ေန၏။အိပ္မက္မ်ား မက္ေနတာလားဗ်ာ လို ့တိုးတိုးေျပာမိသည္။ကဲ ! အိမ္မက္ ဟုတ္မဟုတ္ သိေအာင္ ႕႕႕။မဆန္းက ကုလားထိုင္ေပၚထိုင္ေနတဲ႔ ကြ်ဲႀကီးအ ေပၚတက္ခြြ ထိုင္ လိုက္ေလ၏။မဆန္းသည္ တကယ္ပင္ ဆန္းပါ၏။ကြ်ဲႀကီးက သူ ့ရုပ္နာျကီးျဖင့္ မဆန္းကို မနမ္းရက္စဥ္မွာပင္ လွေသာမဆန္းက ကြ်ဲႀကီးရဲ႕ ထူအမ္းေသာ ႏႈတ္ခမ္းေတြကို အငမ္းမရ စ စုပ္သည္။

ထို ့ေနာက္ ကြ်ဲႀကီးရဲ႕ ဖုထစ္ေသာ ျကြက္သားေတြကို မက္ေမာစြာ ပြတ္သပ္သည္။ တရြရြထိေတြ႕မႈအရသာက ကြ်ဲႀကီးကို ဆာေလာင္ တပ္မက္ေစ၏။ကြ်ဲႀကီးလည္း အ ေတြ႕ကို မ ေရွာင္ နိဳင္ေတာ့သျဖင့္ သူ ့အ ေပၚခြထိုင္ေနတဲ႔ မဆန္းရဲ႕ ႀကီးမားကားထြက္ေန ေသာ တင္ သားေတြကို လက္နဲ႔အားရပါးရ ကိုင္ ညွစ္လိုက္သည္။

ေနာက္ သူ ့ရင္ ဘတ္ ကို ထိပြတ္ေနသည့္ မဆန္းရဲ႕နိဳ႕ႀကီးေတြကို ခြ်တ္စို ့၏။ ေကာင္းလိုက္တာ။ဒီေလာက္လွတဲ႔ နိဳ႕ႀကီးေတြကို စိတ္ျကိုက္ ကိုင္ရ စို ့ရလိမ့္မယ္ လို ့သူ ဘယ္တုန္းကမွ မထင္ ခဲ႔။မဆန္းက အလိုက္သင့္ ေကာ့ေပးသည္။ကြ်ဲႀကီးစိတ္ေတြ ထထ လာ၏။ေအာက္က သူ ့ဟာကလည္း မဆန္း ဖိထိုင္ ထားတဲ႔ျကားက ရုန္းေန ေခ်သည္။

ကြ်ဲႀကီးက ခါးလႈပ္တာနဲ႕ ခ်က္ခ်င္း မဆန္းက အေပၚၾကြကာ ပုဆိုးထဲ လံုးေခြေန ေသာ ဟိုဟာကိုလက္လွလွ ေလးနဲ႔ ဆြဲထုတ္၏။ဘတ္ကနဲ အျပင္ ထြက္ မာန္ဖီေနတဲ႔ ကြ်ဲႀကီးဟာျကီးကို မဆန္းက လက္နဲ႔ ဖြဖြဆုပ္ ေလ်ွာတိုက္သည္။ ကြ်ဲႀကီး တကိုယ္လံုး တုန္သြားသည္။ မင္းသမီးေလး အလွေျကာင့္ ဖီးက ၃ ဆ ေလာက္ ကိုတက္လာသည္။

မဆန္းက သူမ ေပါင္ ကို နည္းနည္းကားကြ်ဲႀကီး အ ေခ်ာင္းကို သူမဟာထဲ အ ေသအခ်ာထည့္၏။ ျပြတ္ ကနဲ အသံေပး ဝင္ သြားသည္။အား ေကာင္းလိုက္တာ ။ကြ်ဲႀကီး စိမ့္ တက္လာတဲ႔ အရသာကို မိွန္းခံစားေနတုန္း မဆန္းက ၾကြလိုက္ ထိုင္ လိုက္ လုပ္၏။အ ေတာ္ကို ျကပ္ေန ေသးေသာ္လည္း ၂ ေယာက္လံုးရဲ႕ ေခ်ာဆီေတြ ေျကာင့္ အဝင္ အထြက္ ေကာင္းလွပါသည္။

တျဖည္းျဖည္း ဒီဂရီ ျမင့္လာေတာ့ကြ်ဲႀကီး ခပ္ျကမ္းျကမ္းလုပ္သည္။ မဆန္းရဲ႕ကိုယ္ကို ဖင္ က ကိုင္ေျမွာက္ ျပန္ခ် သြက္သြက္ လုပ္၏။အ အ ေကာင္းလိုက္တာ ကိုရယ္။ လုပ္ပါ ႕႕ေဆာင့္ပါ ။ သိပ္ျကိုက္တယ္ ကြာ တဲ႕။မဆန္းရဲ႕ ရမက္စကားေတြေျကာင့္ ကြ်ဲႀကီး ကပိုျကမ္းေတာ့သည္။ အသားကုန္ ေဆာ္ေတာ့၏။မဆန္းကို အ ေနအထားမပ်က္ တပ္လ်က္ ေပြ႕ခ်ီသြားျပီး ကုတင္ ေစာင္းမွာတင္၏။

မဆန္း အ ေပၚပိုင္းက ကုတင္ေပၚ၊ ေအာက္ပိုင္းက ေလဟာနယ္မွာ။ ကြ်ဲႀကီးက အားေကာင္းသူဆိုေတာ့ မဆန္းကိုယ္ကို အသာေလး ေပါင္ ကကိုင္ ေျမွာက္ထားသည္။သူ က မတ္ တတ္ အ ေနအထားမွာ မဆန္းရဲ႕မုန္ ့ေဖာင္းေလးက သူ ့ဟာေရွ႕ ကြက္တိက်ေနသည္။မုန့္ေဖာင္းေလး ေအာက္ေျခက ဟာထဲ သူ ့ဟာမည္းမည္းတုတ္တုတ္ျကီးက အညွာတာ ကင္းမဲ႔စြာထိုးစိုက္ ဝင္ေနသည္။

ဆန္းဆန္း နာ လားဟင္ ။ကြ်ဲႀကီးက သနားစြာေမးေတာ့ဟာ ဘာဆန္းဆန္းလဲကြာ။ ငါ့မိန္းမ ငါ့မယားလို ့အားရပါးရ ေခၚစမ္းပါ။လုပ္ လုပ္ ေမာင့္စိတ္ျကိုက္လုပ္။ မယားက ျကမ္းမွ ႀကိုက္တာ။သည္ေလာက္ေတာင္ ရွိမွေတာ့ ကြ်ဲႀကီး အသားကုန္ တီးေတာ့သည္။ တ ေဖာင္း ေဖာင္း ျမည္ ေနေတာ့၏။မဆန္းတကိုယ္လံုး လူးခါေနသည္။သူမက ကြ်ဲႀကီးလက္ေမာင္းေတြ ဆုပ္ကိုင္ ရင္းေတာင့္ ခံသည္။ ေဆာင့္ခ်က္တိုင္း အံက်ျဖစ္ေအာင္ေကာ့ေပး လႈပ္ေပးသည္။

ေကာင္းလိုက္တာ ေယာ်္ားျကီးရယ္။ လုပ္ လုပ္မညွာနဲ႕။ အား ေကာင္းလိုက္တာ ။ ဒီလိုကိုခံခ်င္တာ ျကာလွၿပီ လင္ ရယ္ တဲ႕။ကြ်ဲႀကီး တသက္တာလည္း ဒီေလာက္ေကာင္းတာအရသာရွိတာ မရွိပါ။ဒါနဲ႕ သံုးခ်ီ ဆက္တိုက္ ကစ္ထည့္လိုက္သည္။၄ ျကိမ္ေျမာက္ စ ဘို ့ကြ်ဲႀကီးက မဆန္းကို တြန္းလွဲေတာ့ မင္းသမီးကလင္ ရယ္ ေမာလွၿပီ။ ေနာက္ ေန ့မွ ေနာ္တဲ႕။

ကြ်ဲႀကီးက အဲ႔လိုလား။ ရပါတယ္ သဲေလးရယ္လို ့ေျပာျပီး ရုပ္ဆိုးႏွာေခါင္းျကီးနဲ႕ မင္းသမီးေလးပါးႏွစ္ဘက္ကို ဘယ္ျပန္ညာျပန္ နမ္းလိုက္ပါ၏။ရႊတ္တနယ္လံုးက မင္းသမီးေလး မဆန္းသည္မင္းသားလိုေခ်ာေသာ ေယာက္်ားနဲ႔ အားမရဘဲအဘယ့္ေျကာင့္ လူျကမ္းလို နာသည့္ ကြ်ဲႀကီး ကိုခံ ရပါသနည္း ဆိုတာ နားမလည္နိဳင္ျကပါ။