ဤေန ့သည္ကား ဥပုဒ္ေန႕ပါတည္း။ေညာင္ ပင္ႀကီး ရြာသူ ရြာသားမ်ား အထူးသျဖင့္အသက္ ၄၀ အထက္ ေယာက်္ား မိန္းမမ်ားသည္ရြာဦး ဘုန္းျကီးေက်ာင္းသို ့သြားကာ သီလ ယူျခင္းဥပုဒ္ေစာင့္ျခင္းတို ့ျပဳၾကပါသည္။ထိုမွ်မကည ေနခ်မ္း ေရာက္ေသာအခါ ရြာဦးေစတီေတာ္ျကီး၌ ပန္း ေရခ်မ္း ဆီမီး ကပ္လွဴျခင္း ၊ ပုတီးစိပ္ျခင္းတို ့ထပ္မံ ျပဳၾကပါေခ်သည္။ေအးခ်မ္းလွပါသည္တကား။
ေစတီေတာ္ျကီး၏ ရင္ျပင္ ေထာင့္တ ေန ရာ၌ အသက္ ၅၀ အရြယ္ လူျကီး ႏွစ္ေယာက္သည္သာယာလွပသည့္ ပတ္ဝန္းက်င္ ကို ေငးေမာလ်က္ေအးေဆးစြာ စကားေျပာေနျက၏၎အထဲမွ တေယာက္သည္ သူတို ့နဲ႕ခပ္လွမ္းလွမ္းရွိ ဆင္းတုေတာ္တဆူကို ပန္းကပ္လွဴေနျက ေသာအမ်ိဳးသမီးငယ္ တသိုက္ကို လွမ္းေငးျကည့္ေန၏။
တိတိကၽက် ဆိုရပါမူ ထို အမ်ိဳးသမီးငယ္ တသိုက္ကို ေခါင္းေဆာင္ စီမံေနသည့္ သူတို ့ႏွင့္ အရြယ္တူ၊တည္ျကည္ခန္ ့ညားျပီး ေခ်ာေမာလွပသည့္အမ်ိဳးသမီးျကီးကို စူးစိုက္ ျကည့္ျခင္းျဖစ္ပါသည္။ေနာက္ ခဏျကာလွ်င္ သူက သူ ့ေဘးရွိ မိတ္ေဆြကို တခုခု တီးတိုးေျပာ၏။သူ၏မိတ္ေဆြသည္ သူ ့စကားကို တအံ႔တျသ နားေထာင္ျပီးဟို ေက်ာင္းအမျကီး မမနဳကိုေျပာတာလား။အာ မျဖစ္နိဳင္ ပါဘူးဗ်ာ။က်ဳပ္ေတာ့ မယုံဘူး။ဟုဆိုပါ၏။
ပထမလူကယံုတာ မယံုတာေတာ့ ခင္ ဗ်ား သ ေဘာေပါ့ဗ်ာ။ျဖစ္တာက ေတာ့ လံုးဝ အ ေသအခ်ာပါဘဲ။က်ဳပ္ကို အဲသည္ မဲလံုးဆိုတဲ႔ ေကာင္ေလး ကိုယ္တိုင္ က ေျပာျပတာဗ်။ ဟူ၍ အခိုင္အမာ သက္ေသထူျပန္္ပါသည္။၎တို ့ႏွစ္ဦး ေျပာေနျကသည့္ ေက်ာင္းအမျကီးေဒၚေဒၚနဳ၏ ဇာတ္လမ္းသည္ ဤသို ့ျဖစ္ပါေခ်၏။
က်ဖမ္း အလုပ္ျကမ္းသမားေလး မဲလံုးသည္ ယေန ့အလြန္စိတ္ညစ္ေနသည္။ ၁ ႏွစ္အရြယ္ သမီးေလး ေဆးကုဘို႔ ေငြ၃၀၀၀ကိုသူ ရ မွျဖစ္ေတာ့မည္။ မရလွ်င္ ေသသြားနိဳင္သည္ မဟုတ္ေလာ။သူ ့မိသားစုမွာ ယခင္ စားေျကြးေတြကလည္း တင္ေနသျဖင့္ ဘသူကမွ ေငြေခ်းမည္ မဟုတ္ေပ။သည္ေတာ့ လြယ္လွ်င္ ခိုးယူဘို ့ လုယူဘို ့အထိသူ ေတြးေနမိပါေလသည္။
မဲလံုး စိတ္ညစ္စြာေလ်ွာက္သြားရင္းေက်ာင္းအမျကီး အ ေမနဳ အိမ္ေရွ႕ ေရာက္လာ၏။အ ေမနဳသည္သစ္သား ခုံရွည္ေလးေပၚ ထိုင္လ်က္သူမ ေရွ႕မွ ေျခာက္ေသြ႕ ကာ ေသလုလုျဖစ္ေနသည့္ ပန္းပင္ေလးကို ေငးျကည့္ေနသည္။ေအာ္ သူ ့ခမ်ာလည္း ေရႊေငြတိုက္တာေတြနဲ႕ေန ေန ရ ေပမဲ႔ ၊လင္ေသျပီး သားသမီးမရွိ ၊အရြယ္ တင္ေသာ္လည္း ေနာက္ေယာက်္ားမယူ တကိုယ္တည္း ဆိုေတာ့ အထီးက်န္ေပလိမ့္မည္။
အာ ငါ့ႏွယ္ ။ အ ေမနဳဆီ ပိုက္ဆံ သြားေခ်းဘို ့ဘာေျကာင့္ မ ေတြးမိရတာလဲ။ ဟု မဲလံုး သူ ့ကိုယ္သူအျပစ္တင္ မိသည္။သူ ရႊင္ လန္းစြာျဖင့္ အ ေမနဳဆီ ဝင္သြားသည္။အ ႔႔႕႕အေမနဳ။က်ေနာ့ကို ၃၀၀၀ ေလာက္ လွဲ႕စမ္းပါ့။သ သမီး ေလး ဖ်ားကြၽမ္း ေနတာ ေဆး ႕႕ ေဆးအဲ ေဆးထိုးခ်င္ လို ့ပါ။ အ ေျခ အ ေန က ႕႕႕သူ ့စကား မဆံုးေသးခင္အ ေမနဳက တစံုတခုကို ယတိျပတ္ ဆံုးျဖတ္လိုက္သကဲ႔သို ့ ရွိသည္။လာ လိုက္ခဲ႔။ ဟုေျပာျပီး တိုက္ထဲ ဝင္သြား၏။
မဲလံုး သည္ သူ ့လက္ထဲ ေရာက္လာေတာ့မည့္ေငြ ၃၀၀၀ ကို ျမင္ေယာင္ လ်က္ ေပ်ာ္ေနပါသည္။အင္း အ ေမနဳဟာ တကယ့္ ေက်းဇူးရွင္ ဘဲ။အ ေမနဳ အခန္းထဲ ဝင္ သြားသည္မွာ အ ေတာ္ျကာသည္အထိ ျပန္ထြက္ မလာေခ်။ မဲလံုး ထိုင္ ခံုေပၚမွာ ထိုင္ေစာင့္ဆဲ။ဟဲ႔။ ေကာင္ေလး သည္ထဲ ဝင္ ခဲ႔။အ ေမနဳ အသံ ေပၚလာသည္။ဗ်ာ။က်ေနာ့္ကိုလား အ ေမနဳ ။ေအး ။ အခန္းထဲ ကိုလာခဲ႔။မဲလံုး မ ေတြးတတ္ေတာ့ပါ။
ဧကႏၲ အ ေမနဳ အခန္းထဲ တခုခု ျဖစ္ေနလို ့ထင္ ပါရဲ႕။သူဝင္သြားလိုက္၏။ဟာ ႕႕႕႕။မဲလံုး အံ႔ၾသသည္။ နားမလည္နိဳင္ ။သူ အိမ္မက္ မက္ေနတာမ်ားလား။အ ေမနဳသည္ လံုခ်ည္ ရင္ လ်ားႏွင့္ ျဖစ္ေန၏။သူ ့ကိုလည္း စူးစူးဝါးဝါး ရမက္ မ်က္လံုးေတြ ႏွင့္စိုက္ျကည့္ေနသည္။မဲလံုး ပထမ အားနာ ေျကာက္ ရြံ႕စြာ ႏွင့္ မ်က္လႊာခ်မိသည္။ ဒါေပမဲ႕ အ ေမနဳ ဏွာျကည့္က သူ ့ရင္ေတြ ေျဗာင္းဆန္ သြားေအာင္ ညိွဳ႕အားျပင္းသည္မို ့သူ ရဲရဲတင္းတင္းဘဲ ျပန္စိုက္ျကည့္လိုက္ပါ၏။
အ ေမနဳ မွာ ဖြံ႕ထြားေသာ၊ မက်ေသးေသာေဘာ္ဒီ ရွိေခ်ေသးသည္တကား။ ရင္ လ်ားလံုခ်ည္က ေလ်ာ့လ်ဲသည္မို ့ နိဳ႕အံုျကီးေတြ အ ေပၚပိုင္းကိုျမင္ေနရသည္။ ထြားထြားအိအိျကီးေတြ ။မဲလံုး၏ မ်က္လံုးေတြမွာ ဏွာရိပ္ေတြ ထြက္လာတာကို ျမင္ ရ ေတာ့ အ ေမနဳ ေက်နပ္စြာ ျပံဳးသည္။မဲလံုး ။ အ ေမနဳ ေျပာမယ္ ေသခ်ာနားေထာင္။မင့္ကို အ ေမနဳ တလ ၁ ေသာင္းေပးမယ္။ ဒီအတြက္ မင္းက တပတ္တခါ အ ေမနဳကို အ ေဖာ္လုပ္ေပးရမယ္။ဘယ့္ႏွယ့္လဲ။ေအး။ သ ေဘာမတူဘူးဆိုရင္ ဒီစကား ဒီမွာတင္ေပ်ာက္ ပ ေစ။ဘယ္မွ ထပ္ျဖန္႕တာ မျကားခ်င္ဘူးေနာ္ ။ ဒါဘဲ။
မဲလံုး ကိုယ့္နားကိုယ္ေတာင္ မယံုနိဳင္ ပါ။အ ေမနဳက ေတာ့ သူ ့အ ေျဖကို ငတ္မြတ္စြာနားစြင့္ေနပါသည္။စင္ စစ္ အ ေမနဳသည္ သူ ့မိန္းမ ပန္းနာသယ္၊ငါးေဖာင္ ရိုး မိေအးသန္းထက္ အမ်ားျကီး လွေနေတာင့္ေန ေသးသည္။သူေဌး လက္က် ဂြတ္ ရွယ္ျကီး ။မဲလံုးသည္ ဂလုကနဲ တံေတြး ျမိဳခ်လိုက္၏။ ထို ့ေနာက္ အသံ တုန္ယင္ စြာျဖင့္ ေမးသည္။အ အ ေမနဳ။ကန္ေတာ့္ေနာ္ ။ ဟို ႕႕႕ ဟိုေလ ။အဲ အင္း အဝွာဗ်ာ။ အ အ ေဖာ္လုပ္ေပးရမယ္ ဆိုတာက ႕႕႕႕ ဟို အဲ က်ေနာ္က အ ေမနဳကို အဲ ႕႕။
အ ေမနဳ သ ေဘာေပါက္ျပီ။ မဲ႔ၿပီးငါနဲ႕အတူတူ ဖက္အိပ္ ေပးရမယ္လို ့ေျပာတာဟဲ႔ ေခြးေလးရဲ႕။ တကတဲေတာ္ ။မဲလံုး၏ မ်က္ႏွာေပၚသို ့ပ်ားရည္ ဆယ္အိုးေမွာက္က်သြားပါေလ၏။ေရာ္ ! ဒုကၡ ပါလား အ ေမနဳရယ္ ။ဒါမ်ား ပိုက္ဆံ ေပးဘို ့မလိုပါဘူး ဟု သူ ့စိတ္ထဲမွာတင္ ေျပာမိပါေတာ့သည္။မဲလံုးသည္ အ ေမနဳကို ဖက္နမ္းျပီး နိဳ႕အံုျကီးေတြကို ကိုင္ သည္။ သူ ့လက္ေတြ ကတုန္ကယင္။ ေျကာက္ေနသည္။အျဖစ္အပ်က္ေတြက မယံုခ်င္ စရာ ေပကိုး။
အ ေမနဳ က ရိပ္မိ္၏။လုံခ်ည္ကို သူမဘာသာ ခြ်တ္ခ်ျပီး မဲလံုး ပုဆိုးကိုလည္း သူမကဘဲ ခြ်တ္ေပးျပန္ပါသည္။ ထို ့ေနာက္ မဲလံုးကို သိုင္းဖက္ျပီး အိပ္ယာေပၚ လွန္ခ်လိုက္သည္။ေယာက္်ားေသျပီး ၁၅ ႏွစ္ေက်ာ္ျကာ ငတ္မြတ္ေနခဲ႔ သည့္ က်ားတ ေယာက္ ရဲ႕အရသာကို ယခုမွ ျပန္၍ ခံစားရ ေပ ေတာ့မည္။ အ ေမနဳ ရင္ေတြ ျပန္၍ ခုန္လာရ ျပန္ေခ်ျပီေကာ။မဲလံုးသည္ အ ေမနဳရဲ႕ ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြး ေရ ေဆးငါးခႏၶာကိုယ္ျကီးကို မ်က္စိကြ်တ္က် ခမန္း ျကည့္ရင္းသူ ့ဟာက ဝုန္းကနဲ ရုန္းထလာသည္။
ႏွဴးစရာပင္ မလို ေတာ့။အ ေမနဳကလည္း သူ ့ႏွယ္ပင္။ေပါင္ျဖဴျဖဴႀကီးေတြကို ကတုန္ကယင္ မ ကားလိုက္ေတာ့ အ ေမနဳဟာကသူ ့ဟာကို ပ်ဴငွာစြာျကိုဆို လ်က္။မဲလံုးသည္ မည္းနက္ မာန္ဖီေနသည့္ သူ ့အေကာင္ကို အ ေမနဳဟာထဲ ေတ့ ထည့္လိုက္၏။သူ ထင္ ထားသလို ေလွ်ာကနဲ ေခ်ာင္ ဝင္ မသြား။ၾကပ္ ညပ္ ေနသျဖင့္ သူ အံ႔ၾသမိသည္။ေအာ္ ၁၀ ႏွစ္ေက်ာ္ မသံုးခဲ႔၍ ျကြက္သားေတြျပန္တင္းေနတာ ျဖစ္မည္။သူ အားထည့္၍ ေျဖးေျဖးဆက္သြင္းမွ နည္းနည္းခ်င္း ဝင္၏။ အ ေမနဳ မ်က္ႏွာက ရႈံ႕မဲ႕လ်က္။အ ႕႕႕ အ လိုေလး။ ေျဖးေျဖး လုပ္ပါကြယ္။
နာသြားသလား အ ေမနဳ။ျဖတ္ကနဲ မဲလံုး ပါးစပ္ကို အ ေမနဳက လွမ္း ပိတ္လိုက္သည္။ခ ေလးရယ္ ။ မမ လို ့ေခၚပါ။ မ ေခၚခ်င္ လို ့လား။အာ ။ ရပါတယ္ မမ ။ ဟုတ္သားဘဲ ။မမျကီးရယ္ က်ေနာ္ေလ ေပ်ာ္လိုက္တာဗ်ာ။မမျကီးကို သိပ္ ခ်စ္တယ္။ တသက္လံုး အားရပါးရ ခ်စ္ျကမယ္ ေနာ္။အ ေမနဳ ေခၚ မမျကီး က မ်က္ေစာင္းထိုးလ်က္။တပတ္ တခါေပါ့ကြယ္။ ခနခန ေတြ႕လြန္းရင္ေဘးက ရိပ္မိကုန္မွာေပါ့။မဲလံုး ေခါင္းညိတ္ျပျပီး မမျကီးကို ဆက္လုပ္သည္။
နိဳ႕အံု ေဖြးေဖြးျကီးေတြကို အားပါးတရဆုပ္နယ္၏။အသီးေလးေတြကို ဘက္ေျပာင္း၍ တျပြတ္ျပြတ္မက္ ေမာစြာ စို ့၏။ ျဖဴေဖြးအိစက္ေသာ ေပါင္ တံျကီးေတြ ကို ေပြ႕ဖက္ ေရွ႕တြန္းျပီး မမျကီးဟာကိုတအား ကစ္ထည့္ပါေတာ့သည္။ေဖာင္း ေဖာင္း ေဖာင္း ။အင့္ အ အ ။ေကာင္းလိုက္တာ မမျကီးရယ္။မဲလံုး ဘဝ ယခုမွ တကယ္ေပ်ာ္ ရ ပါေလျပီ။အ ေဟာတဝ ခ်မ္းသာစြ။ ျကည္နဴးစြ။ထိုအခ်ိန္တုန္းကမဲလံုးက မမျကီးကို ရာသက္ပန္ တဦးတည္း မူပိုင္ခ်စ္ခြင့္ အတြက္ ဘာ ျပႆနာမွ မရွိ နိဳင္ ဟု အပိုင္တြက္ လိုက္ခဲ႕မိပါ၏။
ဒါေပမဲ႕ေလဒါေပမဲ႕ ေပါ့ ႕႕႕။ဘုရား ရင္ျပင္ေတာ္ ေထာင့္မွာ အ ေမနဳ ဇာတ္ လမ္းေျပာျပ ေနသူက အထက္ပါအတိုင္း ေျပာျပီးခဏ ရပ္ ေန ေလရာ ၊လက္တဘက္က ပုတီးစိပ္လ်က္ နားေထာင္ေနသူက ပုတီးကို ေခြလိပ္ အိပ္ထဲထည့္လိုက္ျပီးေဟ့ လူ ဆက္ပါဦးဗ်။ ဒါေပမဲ႔ ဘာဆက္ျဖစ္သြားသလဲ။
တ ေန႔တြင္ မဲလံုး တာရွည္ အျပင္းဖ်ားပါေလသည္။ေဆးဆရာက အရည္ဘဲ ေသာက္။ ၁၀ ရက္ေလာက္ အိပ္ယာထဲမွာေန ဟုဆိုသည္။ျပႆနာ။သည္လိုဆိုလွ်င္ သူ မမျကီးဆီ သြားရမဲ႕ရက္ေတြပ်က္ကြက္ေပ ေတာ့မည္။ မမျကီးက အရာရာ တိက်သည္။ ရက္ပ်က္ လ်ွင္ မျကိုက္။ၿပီးေတာ့ မဲလံုးကလည္း အဆင္ မ ေပ၍ ၃ လစာျကိုထုတ္ထားခဲ႔မိသည္ မဟုတ္ေလာ။
မဲလံုး ႀကံရာမရ။ေနာက္ဆံုးႀကံမိျကံရာ သူ ့ငယ္ေပါင္း သစၥာရွိ လူယံု ႏႈတ္လံုသည့္ တာတီးကို သူ ့အစား မမျကီးဆီ လႊတ္လိုက္မိသည္။ထိုည တညလံုးမဲလံုး စိတ္ပူ၍အိပ္မရ ေသာ္လည္း၊ ေနာက္ ရက္က်ေတာ့ တာတီးက အရမ္းအရမ္းကို အဆင္ေျပ၊ေအာင္ျမင္ေျကာင္း ဝမ္းသာအားရ စကားျပန္ပါသည္။သို ့ႏွင့္ ၁၀ ရက္ေက်ာ္ေသာအခါမဲလံုးမွာ ေဒါင္ေဒါင္ျမည္ ေန ေကာင္း အားျပည့္ျပီျဖစ္၍သတ္မွတ္ ရက္ မွာ မမျကီးဆီ သြား၏။
ဟိုေရာက္ေတာ့ တာတီးသည္လည္း ေရာက္ေနႏွင့္သည္။ မမျကီးကို ဖက္ဟယ္ နမ္းဟယ္ ပင္လုပ္ ေန ေခ်ျပီ။မဲလံုးက သူ ေန ေကာင္းျပီမို ့ ဘာမွ အစားဝင္စရာ မလိုေတာ့ေျကာင္း တာတီးကို ေျပာသည္။သို ့ေသာ္သစၥာရွိ သူငယ္ခ်င္းက[ က်န္တာ ဘာျဖစ္ျဖစ္ အေလွ်ာ့ေပးနိဳင္ေသာ္လည္း ] ဒီကိစၥေတာ့အ ေလ်ွာ့မ ေပးနိဳင္ ၊ မမျကီးကို သူ လက္လြတ္မခံနိဳင္ ဟု တင္းတင္းမာမာ ဆို၏။
သို ့ႏွင့္မမျကီး၏ ထာဝရ အိပ္ေဖာ္ျဖစ္ခြင့္ အတြက္မဲလံုး ႏွင့္ တာတီး ျပႆနာ တက္ေခ်၏။ဘုရားရင္ျပင္ေတာ္ ၌ ေမွာင္ စပ်ိဳးျပီ။နားေထာင္ေနသူ ပုဂၢိဳလ္ကေအးဗ်ာ။ အ ေတာ္ေတာ့ ဂြက်သားဘဲ။ဆက္ပါဦး ။ အဲသည္ေတာ့ ဘယ္လို ဆက္ ရွင္းလိုက္ျကသလဲ။အ ေမနဳဘဲ ဆံုးျဖတ္တာေပါ့ဗ်ာ။
တပတ္ ၂ ျကိမ္ သူ လက္ခံမယ္။ ေကာင္ ႏွစ္ေကာင္က ေတာ့ အရင္ လို တပတ္ တခါစီဘဲ လာျက ေပါ့။အဲ အ ေဖာ္ျပဳခ ပိုက္ဆံကို ေတာ့ သူက ထပ္ မ ေပးေတာ့ဘူး။တေယာက္တဝက္ စီဘဲ ခြဲယူျကတဲ႔။နားေထာင္ သူက ေခါင္းတညိတ္ညိတ္ျဖင့္ျပံဳးရင္းအိပ္ထဲက ပုတီးကို ျပန္ထုတ္ ျပန္စိပ္ ပါသည္။ကဲ။ေမွာင္ေတာ့မယ္ ေရာင္းရင္းေရ။ျပန္ျကစို ့ဗ်ာ။သူတို႕ ျပန္သြားျကပါေလ၏။
မမျကီး၏ ထာဝရ အိပ္ေဖာ္ျဖစ္ခြင့္
